Milletçe geçtiğimiz zor dönemler bitmiyor...
Birisi bitti derken bir yenisi başlıyor.
Ne dayanacak yürek, ne de sabredecek güç kalmadı.
Bu mübarek ayda insanlara bu acıyı yaşatanları,
dilerim Rabbim Ramazan ayı hürmetine kahrı perişan eylesin!
Zaten son bir kaç zamandır keyfim hiç yerinde değildi...
2 gündür de bu olayların etkisindeyim.
Hele ki o resimleri gördükten sonra nasıl iyi hissedebilirim ki?
Orada ben de olabilirdim. Ailemden biri, ablam, annem, yeğenlerim, arkadaşlarım da olabilirdi.
Allahım düşüncesi bile korkunç. :(
Bu kadar acı bu kadar vahşi bir şekilde yaşamasam da bende ailemin direğini henüz yeni kaybettim.
Kendi acımın ne kadar ağır olduğu birden yüreğime düşmüşken, o ailelerin böyle iğrenç bir katliamdan sonra nasıl hissedebileceğini düşünmek beni daha kötü bir hale getirdi.
Sanırım atlatmaya yaklaştığım depresyonum nüksetti.
Bu sebeple yazı paylaşacak durumda değilim.
Evet normal yaşantımıza devam ediyoruz elbette, ama acıyı paylaşmak adına bir kaç gün sessiz kalmayı düşünüyorum.
İnsanların benim rujlarımın yada aydınlatıcılarımın derdinde olmadığını düşünüyorum.
Çünkü şuan da bende bunları umursamıyorum.
Hatta bazı paylaşımları gördüğümde sinirleniyorum.
Herkesin özgür iradesidir.
Herkese saygı duymak zorundayız.
Anlayışınız için teşekkürler!
Ölenlere Allah'tan rahmet yakınlarına baş sağlığı diliyorum.
Yaralılara tez zamanda acil şifalar diliyorum.
Umarım bu son olur demekten başka yapabilecek hiç bir şeyimiz kalmadı :(
Bunu yapanların da, yaptıranların da, sebep olup parmağı olanların da Allah bin türlü belalarını versin.
Ahirete bırakmasın hayatları boyunca en büyük acılarla sınansınlar inşallah!
Bunu söylemek artık bizim için bir umut oldu ama;
Güzel günler görmemiz temennisiyle...
1 yorum
Alıştırıldık,uyutulduk duygusuzlaştık.Artık her şeye karşı sessiz kalıyoruz.O acı bir gün bizi de vurabilir yanımızda insanları göremeyince mi pişman olacağız gün birlik günü artık bu ülkede bazı şeylerin değişmesi lazım :(
YanıtlaSil