Bir Gün Yine Günlerden 'ÖLÜM' !

Ahh Taksim!

Kimi zaman kahvaltı vakti ellerimizde simitle dolaşıp mağazaların vitrinlerine bakardık,

Kimi zaman akşam vakti cıvıl cıvıl caddede turlar atardık...

Tarih kokan binaların arasında gezerken, kendi kendine çalıp söyleyen sokak sanatçılarını görür gülümserdik...

Zencisi, beyazı, açığı, kapalısı herkesin özgürce, cıvıl cıvıl gezebildiği yerdin sen!

Senide kana buladılar.

Sende de dehşet bir anı bıraktılar.

Sen yine Taksim olarak kalacaksın.

Ama artık o sokakta hep bir iz kalcak.

Zihinlerde kalacağı gibi...

Ne o ölen masum canlar unutulacak, ne de sen...
Rabbim sabır ver.
Dayanacak gücümüz kalmadı.

Böyle bir yazı bulunsun istemezdim blogumda...
Ben hep kendi dertlerimi, üzüntülerimi paylaşırdım.
Şimdi ise koskoca bir Ülkenin paylaşıyoruz.
Ne acı!

Diyecek söz yok artık Yeter! demekten başka.

Çok üzgünüm.

Çok.

YETER!